Category: Press and Media

New Report: A Pandemic of Abuses

PRESS RELEASE, Mytilene/Athens, Greece

[Ελληνικά παρακάτω]

New report by the Legal Centre Lesvos and the Feminist Autonomous Centre for research documents how Greece dismantled the right to asylum and normalised the violation of migrants’ rights throughout the COVID-19 pandemic in Lesvos.

Over the past three years, Greek authorities have carried out unprecedented attacks on the right to asylum and the fundamental rights of migrants on the island of Lesvos and throughout the country. The perpetual lockdown and mandatory quarantine measures imposed on migrants in camps for nearly three years was perhaps the most stark example of the discriminatory and differential treatment to which migrants were subject during the COVID-19 pandemic. 

“A Pandemic of Abuses”, the new report published today by the Legal Centre Lesvos (LCL) and the Feminist Autonomous Centre for research (FAC) details how throughout the COVID-19 pandemic the Greek authorities engaged in illegal practices targeting migrants in Lesvos. 

Putting the health and lives of thousands at risk, these practices also paved the way for a policy of further segregation of migrants in closed camps and of drastic restriction of their fundamental rights and freedoms. All of these measures reflect the normalisation and intensification of repression at Europe’s borders. 

As EU talks on the EU Pact on Migration and Asylum are about to resume in September, EU institutions and Member States should comply with their human rights obligations under EU and international law to respect and protect human rights and end inhumane, discriminatory, and repressive border policies and practices that violate migrants’ rights. 

Read full press release in English here.

Read the full report here

Press contacts

Marion Bouchetel, Legal Centre Lesvos (English, French, Spanish)

Telephone number +30 6977619003 

Email: marion@legalcentrelesvos.org

Aila Spathopoulou, Feminist Autonomous Centre for research (Greek, English)

Telephone number +44 7546819338

Email: maila.spath@gmail.com

Νεα εκθεση: «Μια πανδημια παραβιασεων»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, Μυτιλήνη/Αθήνα, Ελλάδα

Νέα έκθεση του Legal Centre Lesvos και του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου Έρευνας τεκμηριώνει πώς η Ελλάδα κατέλυσε το δικαίωμα στο άσυλο και κανονικοποίησε την παραβίαση των δικαιωμάτων των μεταναστ(ρι)ών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στη Λέσβο.

23 Αυγούστου 2023

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, οι ελληνικές αρχές έχουν πραγματοποιήσει πρωτόγνωρες επιθέσεις στο δικαίωμα στο άσυλο και στα θεμελιώδη δικαιώματα των μεταναστ(ρι)ών στο νησί της Λέσβου και γενικότερα στην επικράτεια. Τα αλλεπάλληλα λοκντάουν και οι υποχρεωτικές καραντίνες που επιβάλλονταν στους μετανάστες στα καμπ για σχεδόν τρία χρόνια ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής διακρίσεων εις βάρος τους κατά της διάρκεια της πανδημίας covid-19. 

«Μια πανδημία παραβιάσεων», η καινούργια έκθεση που δημοσιεύεται σήμερα από το Legal Centre Lesvos και το Φεμινιστικό Αυτόνομο Κέντρο Έρευνας (FAC) αναλύει το πώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19 οι ελληνικές αρχές εφάρμοσαν παράνομες πρακτικές εις βάρος των μεταναστ(ρι)ών στη Λέσβο. 

Θέτοντας την υγεία και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων σε κίνδυνο, αυτές οι πρακτικές οδήγησαν σε μια πολιτική εντονότερου διαχωρισμού εις βάρος των μεταναστ(ρι)ών που διέμεναν σε κλειστά κέντρα και δραστικού περιορισμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών τους. Αυτά τα μέτρα  στο σύνολό τους αντανακλούν την κανονικοποίηση και εντατικοποίηση της καταπίεσης στα σύνορα της Ευρώπης. 

Ενόσω οι συζητήσεις εντός ΕΕ σχετικά με το σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο πρόκειται να συνεχιστούν το Σεπτέμβριο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα κράτη-μέλη πρέπει να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το ενωσιακό και διεθνές δίκαιο, να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να σταματήσουν τις απάνθρωπες και καταπιεστικές πολιτικές και πρακτικές που παραβιάζουν τα δικαιώματα των μεταναστ(ρι)ών.    

Διαβάστε το πλήρες δελτίο τύπου στα ελληνικά εδώ.

Διαβάστε την πλήρη έκθεση εδώ

Για επικοινωνία με τον Τύπο:

Marion Bouchetel, Legal Centre Lesvos (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά)

Αριθμός τηλεφώνου +30 6977619003, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: marion@legalcentrelesvos.org

Άιλα Σπαθοπούλου, Φεμινιστικό Αυτόνομο Κέντρο Έρευνας (ελληνικά, αγγλικά)

Αριθμός τηλεφώνου +44 7546819338, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: maila.spath@gmail.com

Joint submission: New evidence of pushback published by the New York Times

Intervention of 28 Organisations to Competent Prosecutors on the Pushback Incident Published by the New York Times

–ΕΛΛΗΝΗΚΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ–

In a joint submission to the Prosecutors of the Piraeus Naval Court, the First Instance Court of Mytilene and the Supreme Court Prosecutor, 28 civil society organisations are calling for an effective investigation into potential criminal acts committed in relation to what was published on 19 May 2023 by the New York Times (NYT).

In mid-May the NYT published video footage of an alleged pushback from the island of Lesvos, which allegedly took place in the midday hours of 11 April 2023. Amongst others, the publication had provoked the reaction of the European Commissioner for Migration and Home Affairs, Ms. Ylva Johansson, who had called on the Greek authorities to conduct a full and independent investigation into the reported incident, while the Greek Prime Minister, in an interview to CNN, had committed to investigating the incident, describing it as an “completely unacceptable practice”. 

However, apart from referring the case to the National Transparency Authority, an authority that has been repeatedly criticised for its ineffectiveness in investigating similar incidents, no other investigation into the incident has been made public.

To this day, despite the significant number of reliable and consistent reports on alleged pushbacks at the Greece’s borders, which have been systematically reported in recent years by UN and EU bodies, and more recently by the Recording Mechanism of Informal Forced Returns, which has been established and operates within the framework of the National Commission for Human Rights (NCHR), no known case has been examined beyond the preliminary stage by the Greek judiciary or effectively investigated.

The lack of an effective investigation by the Greek judiciary was one of the reasons for which the European Court of Human Rights found a violation from the side of the Greek Authorities, in the landmark ruling issued last year on the Farmakonisi shipwreck case.

The joint submission (Greek), alongside the list of signatory organisations is available below.

Παρέμβαση 28 οργανώσεων προς Εισαγγελικές Αρχές για το περιστατικό επαναπροώθησης σε δημοσίευμα των New York Times

Με κοινή Αναφορά προς τους Εισαγγελείς του Ναυτοδικείου Πειραιά, Πρωτοδικείου Μυτιλήνης και Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, 28 οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ζητούν την αποτελεσματική διερεύνηση τυχόν αξιοποίνων πράξεων σε σχέση με τα όσα δημοσιεύθηκαν στις 19 Μαΐου 2023 από τους New York Times (ΝΥΤ).

Υπενθυμίζεται ότι στα μέσα Μαΐου οι NYT δημοσιοποίησαν βιντεοληπτικό υλικό φερόμενης επαναπροώθησης από το νησί της Λέσβου, που φέρεται να έλαβε χώρα τις μεσημεριανές ώρες της 11ης Απριλίου 2023. Μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα είχε προκαλέσει την αντίδραση της Επιτρόπου Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κας. Ylva Johansson, η οποία είχε ζητήσει από τις ελληνικές Αρχές να διεξάγουν πλήρη και ανεξάρτητη έρευνα για το αναφερόμενο περιστατικό, ενώ ο Πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στο CNN, είχε δεσμευθεί για τη διερεύνηση του περιστατικού, χαρακτηρίζοντάς το ως μια «απολύτως απαράδεκτη πρακτική». 

Ωστόσο, πέραν της ανάθεσης της υπόθεσης στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας, Αρχή η οποία έχει πολλαπλώς επικριθεί ως προς την έλλειψη αποτελεσματικότητας στη διερεύνηση παρόμοιων περιστατικών, καμία άλλη έρευνα σχετικά με το περιστατικό δεν είχε γίνει γνωστή. 

Υπενθυμίζεται, επιπλέον, ότι μέχρι και σήμερα και παρά τον σημαντικό αριθμό αξιόπιστων και συνεκτικών αναφορών για φερόμενες επαναπροωθήσεις στα σύνορα της Ελλάδος, που καταγράφονται συστηματικά τα τελευταία χρόνια σε εκθέσεις οργάνων του ΟΗΕ και της ΕΕ, όπως και σε πρόσφατη έκθεση του Μηχανισμού Καταγραφής Περιστατικών Άτυπων Αναγκαστικών Επιστροφών, που έχει ιδρυθεί και λειτουργεί στο πλαίσιο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), δεν έχει γίνει γνωστή καμία υπόθεση που να έχει εξεταστεί πέραν του προκαταρκτικού σταδίου από την ελληνική Δικαιοσύνη και να έχει τύχει αποτελεσματικής εξέτασης. 

Η απουσία αποτελεσματικής έρευνας από την ελληνική Δικαιοσύνη, αποτέλεσε άλλωστε έναν από τους λόγους για τους οποίους το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπίστωσε παραβίαση των ελληνικών Αρχών, στην εμβληματική απόφαση που εκδόθηκε ένα χρόνο πριν για την υπόθεση του Φαρμακονησίου.  

Η κοινή αναφορά, με τη λίστα των υπογραφουσών οργανώσεων, είναι διαθέσιμη κατω.

ΑΝΑΦΟΡΑ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ

Άλλη μία προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον του Ελληνικού Κράτους επιδιώκει αποκατάσταση για μαζική επαναπροώθηση από τις Ελληνικές Αρχές στο Αιγαίο.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

For English click here.

Άλλη μία προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον του Ελληνικού Κράτους επιδιώκει αποκατάσταση για μαζική επαναπροώθηση από τις Ελληνικές Αρχές στο Αιγαίο.

Στις 12 Απριλίου 2021, το Legal Center Lesvos (LCL) υπέβαλε νέα προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) σχετικά με επιχειρήσεις επαναπροωθήσεων στην περιοχή του Αιγαίου από την Ελληνική Ακτοφυλακή. Στην παρούσα υπόθεση, δικηγόρος του LCL εκπροσωπεί 11 Σύριους υπηκόους που ήταν μέρος μιας ομάδας 180-200 ατόμων που επαναπροωθήθηκανβίαια από την Ελλάδα στην Τουρκία στις 20-21 Οκτωβρίου 2020.

Η υπόθεση παρουσιάστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την εποχή συμπεριλαμβάνοντας εκτενές αποδεικτικό υλικό που επιβεβαιώνει τις μαρτυρίες των επιζώντων, όπως τοποθεσίες GPS, ρεπορτάζ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, φωτογραφίες και βιντεοσκοπημένο υλικό. Οι 11 που διεξάγουν αυτόν τον δικαστικό αγώνα στο ΕΔΑΔ ήταν μέρος μιας ομάδας 180 έως 200 μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 40 παιδιών και μιας εγκύου γυναίκας, την οποία α οι ελληνικές αρχές απέλασαν συλλογικά στην Τουρκία, σε μια βίαιη και μαζική επιχείρηση στη Μεσόγειο θάλασσα που διήρκεσε πάνω από 24 ώρες με τη συμμετοχή πολλαπλών σκαφών της Ελληνικής Ακτοφυλακής, συμπεριλαμβανομένου και ενός σκάφους Αναζήτησης και Διάσωσης.

Η ομάδα κατεύθυνε ένα αλιευτικό σκάφος, με την πρόθεση να ζητήσει άσυλο στην Ιταλία, όταν βρέθηκε σε κίνδυνο λόγω κακοκαιρίας στη θάλασσα το πρωί της 20ης Οκτωβρίου 2020, κοντά στο νησί της Κρήτης, γεγονός που την ώθησε να ζητήσει τη βοήθεια των ελληνικών αρχών και της Ύπατης Αρμοστείας. Ακολουθώντας τις οδηγίες της Ελληνικής Ακτοφυλακής, εισήλθαν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και με την υπόσχεση της διάσωσης περίμεναν εκεί για πάνω από πέντε ώρες. Όπως φαίνεται σε βίντεο αντί για διάσωση ή παροχή τροφίμων, νερού ή ασφάλειας, η ομάδα των μεταναστών δέχθηκε αιφνιδιαστική και βίαιη επίθεση, το βράδυ, από μασκοφόρους «κομάντο» με μαύρη στολή χωρίς διακριτικά, που επιχειρούσαν από σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής και οι οποίοι τους επιτέθηκαν, έκλεψαν τα υπάρχοντά τους, και τους απείλησαν με περαιτέρω βία, αν τυχόν προσπαθούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Στη συνέχεια τα μέλη της ομάδας μεταφέρθηκαν βίαια σε δύο πλοία της Ελληνικής Ακτοφυλακής, στα οποία αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα στο κατάστρωμα, χωρίς φαγητό, νερό ή οποιαδήποτε συνδρομή, μέχρι τελικά στις 21 Οκτωβρίου να εγκαταλειφθούν σε διάφορες αναξιόπλοες και στερούμενες μηχανής σωσίβιες λέμβους κοντά στην τουρκική ακτή.

Το LCL υποστήριξε εν προκειμένω ότι οι ελληνικές αρχές που διέπραξαν τη συλλογική απέλαση παραβίασαν το δικαίωμα των 11 ατόμων στη ζωή σύμφωνα με το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ), την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σύμφωνα με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, το δικαίωμά τους στην ελευθερία και την ασφάλεια σύμφωνα με το άρθρο 5 της ΕΣΔΑ και του δικαιώματος τους για πραγματική προσφυγή και μη επαναπροώθησης βάσει των άρθρων 3 και 13 της ΕΣΔΑ.

Αυτή η υπόθεση είναι η πέμπτη κατά σειρά για την οποία προσφεύγει το LCL εναντίον της Ελλάδας ενώπιον του ΕΔΑΔ σχετικά με εκτενώς τεκμηριωμένα περιστατικά συλλογικών απελάσεων στην περιοχή του Αιγαίου. Σε κάθε μία από τις περιπτώσεις, οι μετανάστες που είχαν φτάσει στην Ελλάδα με την πρόθεση να ζητήσουν άσυλο, υπέστησαν βία, ταπείνωση και βασανιστήρια στα χέρια των ελληνικών αρχών και τελικά εγκαταλείφθηκαν στη θάλασσα χωρίς μέσα να παραμείνουν ασφαλείς ή να ζητήσουν βοήθεια.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή σε αυτήν την περίπτωση είναι η ύπουλη και προφανώς προσχεδιασμένη φύση της συλλογικής απέλασης. Οι ελληνικές αρχές λέγοντας επανειλημμένα ψέματα στους επιβάτες του αλιευτικού σκάφους – οι οποίοι βρίσκονταν σε ευάλωτη και αγωνιώδη κατάσταση, αφού είχαν μόλις επιβιώσει από μία καταιγίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας όλες οι προμήθειες τους έπεσαν στη θάλασσα- σκόπιμα και επανειλημμένα τους παραπλανούσαν για να πιστέψουν ότι θα διασωθούν και αντίθετα τους επιτέθηκαν και τους επαναπροώθησανσυλλογικά στην Τουρκία.

O αριθμός του προσωπικού, των σκαφών και του εξοπλισμού που κινητοποιήθηκαν όπως και ο βαθμός συντονισμού που απαιτήθηκε όσο διάρκεσε το περιστατικό, είναι επίσης αξιοσημείωτος, καθώς τουλάχιστον 5 επίσημα σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής, 4 ή 5 ταχύπλοα σκάφη και ελαφριές φουσκωτές βάρκες υψηλών επιδόσεων (RHIBs) όπως και 7 σωσίβιες λέμβοι αναπτύχθηκαν κοντά στην Κρήτη και διεξήγαγαν την επιχείρηση επαναπροώθησης, στην οποία περίπου 200 άτομα μεταφέρθηκαν για πάνω από 200 χιλιόμετρα, από την ακτή της Κρήτης πίσω στα τουρκικά χωρικά ύδατα σε δύο ξεχωριστές επιχειρήσεις.

Όπως έχει ήδη επισημανθεί από το LCL και διάφορες άλλες ομάδες παρακολούθησης και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι παράνομες πράξεις που διαπράχθηκαν από τις ελληνικές αρχές στην παρούσα υπόθεση δεν είναι μεμονωμένες αλλά τουναντίον αποτελούν μέρος μιας συνεχιζόμενης συστηματικής και διαδεδομένης πρακτικής που εφαρμόζουν οι ελληνικές αρχές τον τελευταίο χρόνο (ιδίως από τον Μάρτιο του 2020), η οποία ισοδυναμεί με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Παρά τις εκτενείς αποδείξεις, τις εκθέσεις, τις έρευνες και τις καταγγελίες τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, οι ελληνικές αρχές εξακολουθούν να αρνούνται ότι γίνονται επαναπροωθήσεις.

Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχει απαγορεύσει ρητά τις συλλογικές απελάσεις και το νομικό σύστημα της Ελλάδας δεν παρέχει επαρκή ένδικα μέσα για την αποκατάσταση της σοβαρότητας των διεθνών παραβιάσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεπάγονται συλλογικές απελάσεις, πόσο μάλλον το πολιτικό συμφέρον να διερευνήσει σοβαρά αυτά τα εγκλήματα. Έτσι, το ΕΔΑΔ έχει καταστεί έσχατη λύση για έναν αυξανόμενο αριθμό επιζώντων.

Οι χρονικοί ορίζοντες του ΕΔΑΔ υποδεικνύουν ότι μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να εξεταστούν τέτοιες αιτήσεις, ενώ ο εξατομικευμένος χαρακτήρας των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως εκδικάζεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECtHR) συνήθως δεν αποτυπώνει τον συστηματικό χαρακτήρα των μαζικών απελάσεων. Ωστόσο, στο παρόν συγκείμενο απόλυτης ατιμωρησίας για τα φρικαλέα αυτά εγκλήματα αξίζει να ακολουθήσουμε όλα τα νομικά μέσα που διατίθενται για τους επιζώντες των επαναπροωθήσεων. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ουσιαστική δικαιοσύνη για τους επιζώντες των μαζικών απελάσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει ασφαλείς και νόμιμες οδούς προς την Ευρώπη και να δώσει ένα αποφασιστικό τέλος στο συνοριακό καθεστώς της Ευρώπης- φρούριο, αυτό της αποτροπής με κάθε ανθρώπινο κόστος, και το οποίο έχει ως λογική κατάληξη τη θεαματική βία των επαναπροωθήσεων, όπως στην περίπτωση που εξετάζουμε.

Για συνεντεύξεις ή ερωτήσεις επικοινωνήστε με:

  • Natassa Ntailiani +30 694 425 1704 (Ελληνικά, Αγγλικά, Γερμανικά)
  • Marion Bouchetel +30 697 761 9003 (Γαλλικά, Αγγλικά, Ισπανικά).

*******************

Press release

26 April 2021

New case filed against Greece in European Court, for massive pushback operation of over 180 migrants caught in storm near Crete

On 12 April 2021, the Legal Centre Lesvos (LCL) filed a new complaint before the European Court of Human Rights (ECtHR) regarding “pushback” operations in the Aegean Region by the Hellenic Coast Guard. In the present case, LCL’s lawyer represents 11 Syrian nationals who were part of a group of 180-200 people violently expelled from Greece to Turkey on 20-21 October 2020. 

The case was reported on social media at the time and includes extensive evidence corroborating survivors’ testimonies, such as GPS locations, media reports, photographs and video footage. The 11 who are bringing this litigation to the ECtHR were part of a group of between 180 to 200 migrants, including at least 40 children and one pregnant woman, who Greek authorities  collectively expelled to Turkey in a violent and massive coordinated operation carried out for over more than 24 hours in the Mediterranean Sea, and involving multiple vessels of the Hellenic Coast Guard including one Search and Rescue vessel. 

The group was navigating on board a fishing boat, with the intention of seeking asylum in Italy when they fell into distress at sea on the morning of 20 October 2020, near the island of Crete, prompting them to request assistance from the Greek authorities and the UNHCR. Under instruction of the Hellenic Coast Guard, they entered Greek territorial waters, and with the promise of being rescued they waited there for over five hours. As shown in video footage, far from being rescued or provided with food, water or safety equipment, the group was instead violently attacked, by surprise, at night, by masked ‘Commandos’ in black uniform without insignia, operating from Hellenic Coast Guard vessels, who assaulted them, stole their belongings, and threatened them with further violence if they attempted to return to Greece. The group was then forcibly transferred to two different Hellenic Coast Guard vessels on which they were forced to spend the night outdoors, without food, water or any assistance, before being abandoned on 21 October on various motorless, unseaworthy, life rafts near the Turkish Coast. 

LCL argued in the present case that Greek authorities who perpetrated the collective expulsion violated the 11 individuals’ right to life under Article 2 of the European Convention on Human Rights (ECHR), their right to be free from torture or inhuman or degrading treatment or punishment under Article 3 ECHR, their right to liberty and security under Article 5 ECHR, and their right to effective remedy and non refoulement under Articles 3 and 13 ECHR. 

This complaint is the fifth legal action filed by the LCL against Greece before the ECtHR concerning extensively evidenced incidents of collective expulsions in the Aegean region. In each case, migrants who had arrived to Greece with the intention to seek asylum, were instead met with violence, humiliation, and torture at the hands of Greek authorities, eventually being abandoned at sea without means to stay safe or to call for rescue. 

Particularly striking in this case is the insidious and apparently premeditated nature of the collective expulsion. The Greek authorities repeatedly lied to the passengers of the fishing boat – who were in a vulnerable state of distress after surviving a storm and losing their supplies overboard – intentionally and repeatedly misleading them into believing they would be rescued, and instead attacked and collectively expelled them to Turkey. 

The number of staff, vessels, equipment and coordination mobilised during this incident is also extraordinary in that at least 5 official vessels of the Hellenic Coast Guard, 4 to 5 speed boats and RHIBs and 7 life rafts were deployed near Crete and carried out the pushback operation, in which approximately 200 people were transported over 200 km from the coast of Crete back to Turkish territorial water in two separate operations. 

As already highlighted by LCL and several other monitoring and human rights groups, the illegal acts committed by Greek authorities in this case are not isolated and instead form part of an ongoing systemic and widespread practice implemented by the Greek authorities over the last year (in particular since March 2020), which amount to crimes against humanity. Despite extensive evidence, reports, investigations and denunciations at both national and international levels, the Greek authorities continue to deny that pushbacks are taking place.

Greece is one of the few European countries that has not explicitly prohibited collective expulsions, and Greece’s legal system does not provide adequate criminal remedy to redress the gravity of the international and human rights law violations entailed in collective expulsions, much less the political interest to seriously investigate these crimes. The ECtHR has thus become a court of last resort for a growing number of survivors.  The ECtHR timelines mean that it could take years for such applications to even be considered, while the individualised character of human rights violations as adjudicated at the ECtHR normally fail to capture the systematic nature of collective expulsions. However, in the current context of absolute impunity for these atrocity crimes it is worth pursuing all remedies available for pushback survivors. This does not change the fact that meaningful justice for survivors of collective expulsions must include safe and legal routes to Europe, and a decisive end to fortress Europe’s border regime of deterrence at any human cost, which has as its logical endpoint the spectacular violence of pushbacks such as this one.

Press contacts – For interviews or questions please contact:

  • Natasha Ntailiani +30 694 425 1704 (Greek, English, German)
  • Marion Bouchetel +30 697 761 9003 (French, English, Spanish).

PRESS RELEASE – NEW REPORT ON CRIMES AGAINST HUMANITY IN THE AEGEAN

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ KATA ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ / COMMUNIQUÉ DE PRESSE – NOUVEAU RAPPORT CONCERNANT DES CRIMES CONTRE L’HUMANITE DANS LA MER EGEE / بيان صحفي تقرير جديد عن الجرائم المرتكبة ضد الإنسانية في منطقة إيجة

Since March 2020, collective expulsions in the Aegean Sea have been perpetrated with impunity. 

Legal Centre Lesvos’ new report contributes to the growing body of evidence, media coverage, civil society reports and other investigations which have documented how Greek authorities are deliberately and systematically abandoning hundreds of migrants in the middle of the Aegean sea, without means to call for rescue, on unseaworthy, motorless dinghies and liferafts. It is intended to serve as a resource for survivors of collective expulsions and solidarity actors. 

Following the Legal Centre Lesvos’ first report, the present report is based on evidence shared by over fifty survivors of collective expulsions, and underscores the widespread, systematic and violent nature of this attack against migrants. Beyond being egregious violations of international, European and national human rights law, this report argues that the constituent elements of the modus operandi of collective expulsions in the Aegean amount to crimes against humanity within the definition of Article 7 of the Rome Statute of the International Criminal Court. 

Click here for full reportDownload

Despite overwhelming evidence of collective expulsions in the Aegean, the national and European response has been to turn a blind eye: failing to even attempt to hold the responsible Greek authorities to account, let alone other public and private actors directly or indirectly involved. On the contrary, the European Commission has praised the violent “border and migration management” practices implemented in Greece and underwritten its support with substantial financial and material assistance. In the context of the COVID-19 pandemic which prevented Greece carrying out “official” deportations to Turkey, collective expulsions have conveniently served as an unofficial implementation of the “EU-Turkey Deal” and other bilateral “readmission” agreements with Turkey, which form part of fortress Europe’s border externalisation drive. 

There are only so many times legal and civil society actors can list and table such human rights violations and be met with deafening silence and inaction before this itself becomes evidence of Greek and European liability for collective expulsions as an egregious attack on migrants’ lives. Such inaction also reveals how migrants’ lives are increasingly treated as disposable, in a manner that has historically accompanied the commission of atrocity crimes. 

While the systematic violence of pushbacks in the Aegean is scandalous, it is also the logical endpoint of a dehumanising and punitive European border regime that has systematically obstructed access to territory and the right to asylum by prioritising and funding the ‘hotspot’ containment system, accelerated procedures, detention, deportations, border militarisation and externalisation through deals of questionable legality with third countries; as well as by prosecuting migrants and solidarity actors in a manner that successfully obscures Europe’s own violent, imperialist role in many of the reasons people migrate. 

The absence of serious investigations, let alone practical steps to redress violations are a clear sign that collective expulsions form part of a Greek and European migration policy: instrumentalising human suffering in acts of spectacular state violence for the purpose of deterring migration, at any cost. 

In this context, it is important to ask what justice might look like for survivors of crimes against humanity in the Aegean, many of whom experience ongoing psychological trauma and distress as a result of these crimes. Survivors who have been in contact with the Legal Centre Lesvos have spoken about justice in terms of being able to safely reach Europe. Justice for collective expulsions as crimes against humanity must therefore include safe and legal routes to Europe, as well as defunding, demilitarising and dismantling Europe’s violent border regime.

*******************************************

Από τον Μάρτιο του 2020, οι ομαδικές απελάσεις στο Αιγαίο έχουν μείνει ατιμώρητες.

Η νέα αναφορά του Legal Centre Lesvos συνεισφέρει στην αύξηση των αποδεικτικών στοιχείων, στην κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, στις εκθέσεις της κοινωνίας των πολιτών και σε άλλες έρευνες που έχουν τεκμηριώσει πώς οι ελληνικές αρχές εγκαταλείπουν σκόπιμα και συστηματικά εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες στη μέση του Αιγαίου, χωρίς τη δυνατότητα να καλέσουν για διάσωση, σε αχρηστευμένες, χωρίς κινητήρα λέμβους και σωσίβιες σχεδίες. Περαιτέρω η παρούσα έκθεση προορίζεται να χρησιμεύσει ως πηγή σχετικά με τους επιζώντες ομαδικών απελάσεων και φορέων αλληλεγγύης.

Σε συνέχεια της πρώτης αναφοράς του Legal Centre Lesvos, η παρούσα βασίζεται σε στοιχεία που παρείχαν περισσότεροι από πενήντα επιζώντες ομαδικών απελάσεων και υπογραμμίζει τον εκτεταμένο, συστηματικό και βίαιο χαρακτήρα αυτής της επίθεσης κατά των μεταναστών. Πέρα από τις σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς, ευρωπαϊκού και εθνικού δικαίου κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρούσα αναφορά υποστηρίζει ότι τα χαρακτηριστικά του modus operandi των ομαδικών απελάσεων στο Αιγαίο ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σύμφωνα με τα όσα ορίζει το άρθρο 7 του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.

Κάντε κλικ εδώ για ολόκληρη την αναφορά

Παρά τις αδιάσειστες αποδείξεις ομαδικών απελάσεων στο Αιγαίο, η εθνική και ευρωπαϊκή κοινότητα κάνουν τα “στραβά μάτια”, αποτυγχάνοντας να φέρουν τις αρμόδιες ελληνικές αρχές προ των ευθυνών τους, πόσο μάλλον άλλους φορείς που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στις ομαδικές απελάσεις. Αντιθέτως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συντάχθηκε με τις βίαιες πρακτικές «διαχείρισης συνόρων και μετανάστευσης» που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα και επισφράγισε την υποστήριξή της με σημαντική οικονομική και υλική βοήθεια. Στο πλαίσιο της πανδημίας COVID-19 που εμπόδισε την Ελλάδα να πραγματοποιήσει «επίσημες» απελάσεις στην Τουρκία, οι ομαδικές απελάσεις λειτούργησαν ως ανεπίσημη εφαρμογή της συμφωνίας «ΕΕ-Τουρκίας» και άλλων διμερών συμφωνιών επανεισδοχής με την Τουρκία, οι οποίες αποτελούν μέρος της προσπάθειας ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης.

Είναι τόσες πολλές οι φορές που τόσο νομικές όσο και οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν απαριθμήσει και καταγράψει τέτοιου είδους παραβιάσεις. Παρόλα αυτά έχουν αντιμετωπιστεί με εκκωφαντική σιωπή και αδράνεια, τρανό παράδειγμα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής ευθύνης για τις ομαδικές απελάσεις. Μια τέτοια αδράνεια αποκαλύπτει πώς οι ζωές των μεταναστ(τρι)ών αντιμετωπίζονται όλο και περισσότερο ως αναλώσιμες, με έναν τρόπο που προσιδιάζει ιστορικά με τη διάπραξη θηριωδών εγκλημάτων.

Παρόλο που η συστηματική βία των pushbacks στο Αιγαίο είναι σκανδαλώδης, είναι ταυτόχρονα η λογική κατάληξη ενός απάνθρωπου και τιμωρητικού ευρωπαϊκού συνοριακού καθεστώτος, που εμποδίζει συστηματικά την πρόσβαση στην επικράτεια και το δικαίωμα στο άσυλο, που προτεραιοποιεί και χρηματοδοτεί το σύστημα περιορισμού σε «hotspot», κράτησης, απελάσεων, στρατιωτικοποίησης των συνόρων και αναπομπής, μέσω συμφωνιών αμφισβητήσιμης νομιμότητας, σε τρίτες χώρες. Ταυτόχρονα το ίδιο σύστημα διώκει τους μετανάστ(ρι)ες και τις οργανώσεις αλληλεγγύης με τρόπο που θολώνει τον βίαιο και ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ευρώπης ως προς τις αιτίες μετανάστευσης.

Η απουσία εμπεριστατωμένων ερευνών, πόσο μάλλον πρακτικών βημάτων για την απόδοση ευθυνών όσον αφορά στις παραβιάσεις, αποτελεί σαφές σημάδι ότι οι ομαδικές απελάσεις καθίστανται μέρος της ελληνικής και ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής και εργαλειοποιούν τον ανθρώπινο πόνο με πράξεις ωμής κρατικής βίας με σκοπό την μείωση των μεταναστευτικών ροών, με οποιοδήποτε κόστος.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τους επιζώντες εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στο Αιγαίο, πολλοί από τους οποίους βιώνουν μέχρι και σήμερα ψυχολογικό τραύμα ως αποτέλεσμα αυτών των εγκλημάτων. Οι επιζώντες που έχουν έρθει σε επαφή με το Legal Centre Lesvos μιλούν για την ανάγκη ύπαρξης ασφαλούς διόδου προς την Ευρώπη. Η απόδοση δικαιοσύνης για τις ομαδικές απελάσεις ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας πρέπει να περιλαμβάνει τη δημιουργία ασφαλών και νόμιμων οδών προς την Ευρώπη, καθώς και την αποδυνάμωση, αποστρατιωτικοποίηση και διάλυση του βίαιου συστήματος των συνόρων της Ευρώπης.

Depuis le mois de mars 2020, des « pushbacks » ou expulsions collectives de migrants sont perpétrées en toute impunité en mer Égée. 

Le nouveau rapport du Legal Centre Lesbos contribue au nombre croissant de preuves, d’articles de presse, de rapports de la société civile et d’autres enquêtes ayant documenté comment les autorités grecques abandonnent délibérément et systématiquement des centaines de migrants en pleine mer Égée, sans moyen d’appeler au secours, sur des canots pneumatiques et radeaux de sauvetage sans moteur et hors d’état de naviguer. Ce rapport est destiné à servir de ressource aux survivants d’expulsions collectives et aux acteurs en solidarité.   

À la suite du premier rapport du Legal Centre Lesbos, le présent rapport se fonde sur des preuves fournies par plus de cinquante survivants d’expulsions collectives et souligne le caractère généralisé, systématique et violent de ces attaques contre les migrants. Au-delà de constituer une violation flagrante du droit international, européen, national et des droits de l’homme, ce rapport met en avant les éléments constitutifs du mode opératoire des expulsions collectives dans la mer Égée démontrant qu’ils constituent des crimes contre l’humanité au sens de l’article 7 du Statut de Rome de la Cour pénale internationale.

Cliquez ici pour consulter le rapport complet

Malgré des preuves accablantes d’expulsions collectives en mer Égée, l’unique réponse aux niveaux national et européen a été de fermer les yeux: sans même tenter de demander aux autorités grecques responsables, ni aux autres acteurs publics et privés impliqués directement ou indirectement dans ces pratiques illégales, de rendre des comptes. Bien au contraire, la Commission européenne a salué les pratiques violentes de « gestion des frontières et de la migration » mises en place par la Grèce et a confirmé son soutien par une aide financière et matérielle substantielle. Dans le contexte de la pandémie de COVID-19, la Grèce n’ayant pu expulser les migrants de manière « officielle » vers la Turquie, les expulsions collectives ont servi de mise en œuvre non officielle de l’accord entre l’Union Européenne et la Turquie, ainsi que d’autres accords bilatéraux de « réadmission » avec la Turquie, qui forment partie intégrante de la logique d’externalisation des frontières de l’Europe « forteresse ».

L’identification et la dénonciation de ces violations des droits de l’homme par les avocats et acteurs de la société civile ne peuvent continuer d’être confrontées aux silence et à l’inaction assourdissants des autorités, sans que cela ne devienne une preuve supplémentaire de la responsabilité de la Grèce et de l’Europe dans ces expulsions collectives portant atteinte à la vie des migrants. Cette inaction révèle également à quel point la vie des migrants est de plus en plus considérée comme « jetable », d’une manière qui a historiquement accompagné la commission des crimes de masse.

Si la violence systématique des refoulements en mer Égée est scandaleuse, elle est aussi la conséquence logique d’une politique européenne des frontières déshumanisante et punitive qui a systématiquement entravé l’accès au territoire et au droit d’asile, donnant la priorité et finançant le système de confinement des « hotspots », les procédures accélérées, la détention, les expulsions, la militarisation des frontières et l’externalisation par des accords d’une légalité douteuse avec des pays tiers. Elle est aussi la conséquence d’une politique qui poursuit en justice les migrants et les acteurs en solidarité d’une manière parvenant à occulter le propre rôle violent et impérialiste de l’Europe dans de nombreuses raisons pour lesquelles les gens migrent.

L’absence d’enquêtes sérieuses, et encore moins de mesures pratiques pour réparer les violations commises, est un signe clair que les expulsions collectives font partie d’une politique migratoire grecque et européenne qui vise à instrumentaliser la souffrance humaine dans des actes de violence étatique spectaculaire dans le but de dissuader la migration, à tout prix.

Dans ce contexte, il est important de se demander à quoi pourrait ressembler la justice pour les survivants de crimes contre l’humanité dans la mer Égée, dont beaucoup souffrent encore de traumatismes psychologiques et sont en détresse à la suite de ces crimes. Pour les survivants en contact avec le Legal Centre Lesbos la justice serait de pouvoir atteindre l’Europe en toute sécurité. Dans le cas d’expulsions collectives constituant des crimes contre l’humanité, la justice doit donc inclure un accès sûr et légal à l’Europe, ainsi que l’arrêt du financement, de la militarisation et le démantèlement du violent régime frontalier de l’Europe.

عمليات الإبعاد القسري الجماعي في بحر إيجه تستمر بالحدوث منذ آذار 2020 وحتى الان ودون عقاب

يساهم التقرير الجديد لمركز ليسفوس القانوني في زيادة مجموعة الأدلة ، التغطية الإعلامية ، تقارير المجتمع المدني وغيرها من التحقيقات والتي وثقت كيف تتخلى السلطات اليونانية عمداً وبشكل منهجي عن مئات المهاجرين في وسط بحر إيجه دون أي وسيلة لطلب المساعدة أو الإنقاذ بعد أن يتم وضعهم على زوارق وأطواف نجاة غير صالحة للإبحار وبلا محرك. والغرض من هذا التقرير أن يكون بمثابة مصدر معلومات للناجين من الإبعاد القسري وايضاً للجهات المتضامنة

في أعقاب التقرير الأول للمركز القانوني في ليسفوس ، يستند التقرير الحالي إلى أدلة إضافية حديثة شاركها أكثر من خمسين ناجياً من عمليات الإبعاد القسري ، ويؤكد الطبيعة الواسعة النطاق والمنهجية والعنيفة لهذا الهجوم ضد المهاجرين. بالإضافة إلى كونه انتهاكات جسيمة للقانون الدولي والأوروبي والوطني لحقوق الإنسان ، يجادل هذا التقرير بأن العناصر المكونة لطريقة عملية الإبعاد القسري في بحر إيجة ترقى إلى جرائم ضد الإنسانية في تعريف المادة 7 من نظام روما الأساسي للمحكمة الجنائية الدولية

على الرغم من الأدلة الدامغة على عمليات الإبعاد القسري في بحر إيجة ، فإن الاستجابة الوطنية والأوروبية كانت تغض الطرف : فشل في محاولة محاسبة السلطات اليونانية المسؤولة ، وأيضاً السماح للجهات العامة والخاصة الأخرى المشاركة بشكل مباشر أو غير مباشر. على العكس من ذلك فقد أشادت المفوضية الأوروبية  بالعنف الذي تمارسه “إدارة الحدود والهجرة” في اليونان وضمنت دعمها بمساعدة مالية ومادية كبيرة . في سياق جائحة كوفيد – 19- الذي منع اليونان من تنفيذ عمليات الترحيل “الرسمية” إلى تركيا ، كانت عمليات الإبعاد القسري بمثابة تنفيذ غير رسمي لـ “اتفاقية الإتحاد الأوروبي وتركيا” واتفاقيات “إعادة القبول” الثنائية الأخرى مع تركيا ، والتي تشكل جزءاً من حملة تحصين حدود أوروبا الخارجية

عدد المرات التي تمكنت فيها الجهات الناشطة في المجال القانوني والمجتمع المدني سرد مثل هذه الانتهاكات لحقوق الإنسان وجدولتها محدود جداً، وقابله صمت يصم الآذان وتقاعس وهذا بحد ذاته دليلاً على المسؤولية اليونانية والأوروبية للإبعاد القسري باعتباره هجوم فاضح على حياة المهاجرين. ويكشف هذا التقاعس أيضاً عن كيفية التعامل بشكل متزايد مع حياة المهاجرين على أنها شيء يمكن التخلص منه، بطريقة ترافقت تاريخياً مع ارتكاب الجرائم الفظيعة

في حين أن العنف المنهجي المتمثل في عمليات الصد في بحر إيجة فاضح ، إلا أنه يمثل أيضاً نقطة النهاية المنطقية لنظام حدودي أوروبي غير إنساني وعقابي، والذي أعاق بشكل منهجي الوصول إلى الأراضي اليونانية والحق في اللجوء من خلال إعطاء الأولوية لتمويل نظام “النقاط الساخنة”، الإجراءات السريعة ،الاحتجاز ،الترحيل، عسكرة الحدود من خلال صفقات قانونية مشكوك فيها مع دول ثالثة ؛ وكذلك من خلال محاكمة المهاجرين والجهات المتضامنة بطريقة أخفت بنجاح الدور الإمبريالي العنيف لأوروبا في العديد من أسباب الهجرة البشرية

يُعد غياب التحقيقات الجادة ، ناهيك عن الخطوات العملية لمعالجة الانتهاكات علامة واضحة على أن عمليات الإبعاد القسري تشكل جزءاً من سياسة الهجرة اليونانية والأوروبية :حيث تقوم الدولة بتسخير المعاناة الإنسانية في أعمال عنف فظيعة بغرض ردع الهجرة بأي ثمن

في هذا السياق من المهم أن نسأل كيف يمكن أن تبدو العدالة بالنسبة للناجين من الجرائم ضد الإنسانية في بحر إيجة، والتي تسببت بحدوث صدمات نفسية وحزن للعديد منهم. تحدث الناجون الذين كانوا على اتصال بالمركز القانوني في ليسفوس عن حقهم القانوني في التمكن من الوصول بأمان إلى أوروبا. وبناء على اعتبار حالات الإبعاد القسري جرائم ضد الإنسانية ولتحقيق العدالة يجب تأمين طرق آمنة وقانونية للوصول إلى أوروبا ، فضلاً عن وقف التمويل ونزع السلاح وتفكيك نظام الحدود العنيف في أوروبا

Press contacts / Στοιχεία επικοινωνίας υπεύθυνης τύπου / Contacts presse:

Marion Bouchetel, marion@legalcentrelesvos.org, + 30 697 761 9003 (French, Spanish, English)
Natasha Dailiani, natasha@legalcentrelesvos.org, +30 694 425 1704 (Greek, German, English)



Moria 35 Trial Ends in Conviction of 32 – But After 9 Months of Unjust Detention, the 35 will Finally be Free!

PRESS RELEASE

While all 35 defendants should soon be released from detention, a gross miscarriage of justice took place today at the Mixed Jury Court in Chios, Greece where a ruling of guilty was declared against 32 of the 35 defendants. The 35 were arbitrarily and violently arrested in Moria camp in Lesvos on 18 July 2017 following what started as a peaceful protest outside of an EASO office. This inherently unsafe verdict, reached despite an overwhelming lack of evidence, follows a week long trial which continuously violated fundamental principles of a fair trial under Article 6 of the European Convention of Human Rights and brings into serious question the impartiality of both the Judges and Prosecutor in the case.

Ελληνική έκδοση παρακάτω

32 of the 35 defendants were found guilty of injury to public officials, but acquitted on all other charges. The three individuals detained by a firefighter outside Moria Camp were found innocent of all charges; the testimony against them discredited as inconsistent and lacking credibility as the firefighter misidentified the defendants in court.

While the evidence against the remaining 32 defendants was similarly inconsistent, the three judges and four jurors unanimously found the 32 guilty. This ruling was reached without the prosecutor proving the necessary elements of the crime: there was only evidence of superficial injuries to one police officer, and there was no credible evidence identifying any of the 32 as having assaulted any police officer. Police witnesses testified that all 32 defendants arrested inside Moria Camp were guilty simply because they were present in the African section of the camp after clashes between some migrants and riot police had ended. Confirmation by the court that guilt can be implied by race and location near to where alleged crimes took place sets an extremely dangerous precedent for arrests following riots and protests.

The defense witnesses included residents from Mytilene and Moria Camp, who  confirmed that Moria Camp was never evacuated, that people freely entered and exited the camp throughout the afternoon through back entrances and that the camp was calm for roughly an hour before the arrests took place. Many defendants testified about their participation in the protest calling for freedom of movement from Lesvos to mainland Greece, an end to unjust asylum procedures on the island, and against deplorable conditions in Moria. They explained that police responded violently, dispersing the protestors with excessive use of tear gas. Others testified that they entered Moria camp after it was calm, only to find themselves violently arrested during the police raid. The excessive police violence was confirmed in the trial through medical documentation of injuries to defendants, video evidence of the arrests, and the testimony of several witnesses and defendants. The public prosecutor in Mytilene has already opened an investigation against unknown police officers for causing serious bodily harm to 12 of the 35 defendants.

The trial in Chios was fraught with serious procedural problems, including an absence of interpretation for the majority of the trial and the severely limited time the defendants and defence witnesses were given to present their side of the story.  An International delegation of legal observers were present throughout the trial and will be publishing a report regarding their assessment regarding its fairness in due course.  

It defies all logic, despite shocking video footage of police attacks against the defendants; and police witnesses unable to positively identify any of the 35 in court, that 32 were found guilty.

This ruling comes only four days after the 23 April 2018 arrests and criminal charges brought against 122 individuals – mostly Afghan – who had been peacefully protesting in Mytilene and were viciously attacked by fascist militant thugs before being arrested by the police. We are extremely concerned that the decision of the Chios Court will further encourage the State to continue criminalizing those who resist the State’s hostile policies against them.

The guilty verdict has been appealed by the 32, who were given a 26 month suspended prison sentence. This sentence itself is unreasonable as it is 19 months longer than the recommended 7 months proposed by the prosecutor at the conclusion of the proceedings.

As the 32 found guilty are eligible for a suspended prison sentence, the good news is that after nine months of unjust detention awaiting trial, the 35 will finally be freed.

Legal Centre Lesvos – a team of International and Greek Lawyers, Interpreters and Volunteers.  For more info contact info@legalcentrelesbos.org or +30 695 507 4724

*******

Αν και οι 35 κατηγορούμενοι θα αφεθούν ελεύθεροι σύντομα, έλαβε χώρα σήμερα μια κραυγαλέα κακοδικία στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χίου, όπου οι 32 από τους 35 κατηγορούμενους βρέθηκαν ένοχοι. Οι 35 είχαν συλληφθεί βίαια και αυθαίρετα στο κέντρο της Μόριας στην Λέσβο στις 18 Ιουλίου 2017 στο πλαίσιο επεισοδίων που ξεκίνησαν ως μια ειρηνική διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO). Αυτή η εγγενώς επισφαλής απόφαση, η οποία λήφθηκε παρά την συντριπτική έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, υπήρξε το αποτέλεσμα μιας δίκης που διήρκεσε μια εβδομάδα και στο πλαίσιο της οποίας σημειώθηκαν συνεχείς παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών δίκαιης δίκης, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και θετεί σημαντικά ερωτήματα για την αμεροληψία. τόσο των δικαστών όσο και της εισαγγελέως της έδρας.

32 από τους 35 κατηγορούμενους κρίθηκαν ένοχοι για τετελεσμένη σωματική βλάβη εναντίον αστυνομικών αλλά απαλλάχθηκαν από κάθε άλλη κατηγορία. Οι 3 εξ αυτών που πιάστηκαν από πυροσβέστη εκτός του κέντρου της Μόριας κρίθηκαν αθώοι για όλες τις αξιόποινες πράξεις για τις οποίες κατηγορούνταν. Η μαρτυρία που δόθηκε εναντίον τους δεν θεωρήθηκε αξιόπιστη καθώς ο πυροσβέστης προέβη σε εσφαλμένη αναγνώριση προσώπων κατά την ακροαματική διαδικασία.

Αν και τα αποδεικτικά στοιχεία εναντίον των υπολοίπων 32 κατηγορουμένων εμφάνιζαν παρόμοιες ασυνέχειες, οι 3 δικαστές και οι 4 ένορκοι έκριναν ομόφωνα ότι και οι 32 είναι ένοχοι. Αυτή η απόφαση ελήφθη χωρίς να έχει αποδείξει η εισαγγελέας ότι πληρώθηκαν τα απαραίτητα στοιχεία του εγκλήματος: υπήρχαν μόνο στοιχεία που καταδείκνυαν ότι υπέστη ελαφρά σωματική βλάβη ένας από τους αστυνομικούς και δεν υπήρχαν πειστικά στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι οι συγκεκριμένοι 32 κατηγορούμενοι επιτέθηκαν σε αστυνομικό. Οι αστυνομικοί που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας, δήλωσαν πως οι 32 που συλλήφθησαν εντός του κέντρου της Μόριας ήταν ένοχοι απλώς επειδή ήταν παρόντες στο Αφρικανικό τμήμα του κέντρου αφού είχαν λήξει τα επεισόδια μεταξύ κάποιων μεταναστών και της διμοιρίας των ΜΑΤ. Το γεγονός ότι το δικαστήριο επικύρωσε με την απόφαση του το σκεπτικό ότι η ενοχή μπορεί να συναχθεί λόγω φυλής και τοποθεσίας κοντινής σε αυτήν όπου έλαβαν μέρος τα φερόμενα εγκλήματα θέτει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο για την σύλληψη στο πλαίσιο επεισοδιών και διαδηλώσεων.

Στους μάρτυρες υπεράσπισης περιλαμβάνονταν κάτοικοι από την Μυτιλήνη και το κέντρο της Μόριας, οι οποίοι επιβεβαίωσαν ότι το κέντρο δεν εκκενώθηκε ποτέ, ότι οι άνθρωποι εισέρχονταν και εξέρχονταν του κέντρου ελεύθερα καθ ΄όλη την διάρκεια εκείνου του απογέυματος μέσω των εισόδων στο πίσω μέρος του κέντρου και ότι στο κέντρο επικρατούσε ησυχία για σχεδόν μια ώρα πριν ξεκινήσουν οι συλλήψεις. Πολλοι κατηγορούμενοι κατέθεσαν ότι συμμετείχαν στην ειρηνική διαδήλωση, διεκδικώντας ελευθερία κινήσεως από την Λέσβο προς την ελληνική ενδοχώρα, να λάβει τέλος η άδικη διαδικασία ασύλου στο νησί και βελτίωση των συνθηκών στην Μόρια. Όπως εξήγησαν, οι αστυνομικοί ανταποκρίθηκαν βίαια, διασκορπώντας τους διαδηλωτές με υπέρμετρη χρήση δακρυγόνων. Άλλοι κατέθεσαν ότι εισήλθαν στην Μόρια όταν επικρατούσε ήδη ηρεμία, για να βρεθούν βιαία συλληφθέντες κατά την επιδρομή της αστυνομίας. Η υπερβολική χρήση βίας από τους αστυνομικούς επιβεβαιώθηκε κατά την διάρκεια της δίκης μέσω ιατρικών βεβαιώσεων των τραυμάτων που υπέστησαν οι κατηγορούμενοι, βιντεοληπτικό υλικό των συλλήψεων και την κατάθεση πολλών μαρτύρων και κατηγορουμένων. Η εισαγγελία της Μυτιλήνης έχει ήδη κινήσει την διαδικασία έρευνας κατά αγνώστων αστυνομικών για την πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών σε 12 από τους 35 κατηγορουμένους.

Η δίκη στην Χίο έβριθε διαδικαστικών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της απουσίας διερμηνείας για το μεγαλύτερο κομματί της δικής καθώς και του ιδιαίτέρως περιορισμένου χρόνου που δόθηκε στους κατηγορούμενους και τους μάρτυρες υπεράσπισης να παρουσίασουν την δική τους σκοπιά των γεγονότων. Μια διεθνή αποστολή νομικών παρατηρητών ήταν παρούσα κατά την διάρκεια της δίκης, η οποία έχει ανάλαβει την εκπόνηση εντός του προσεχούς μέλλοντος μια αναφοράς σχετικά με το αν τηρήθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία τα εχέγγυα δίκαιης δίκης.

Αψηφά την λογική το γεγονός ότι παρά την ύπαρξη βιντεοληπτικού υλικού στο οποίο φαίνονται επιθέσεις αστυνομικών κατά των κατηγορουμένων και παρά την αδυναμία των αστυνομικών που κατέθεσαν ως μάρτυρες να αναγνωρίσουν οποιονδήποτε από τους 35 κατηγορούμενους στο δικαστήριο, οι 32 βρέθηκαν ένοχοι.

Αυτή η απόφαση ελήφθη 4 ημέρες μετά τις συλλήψεις της 23ης Απριλίου 2018 και τις συνακόλουθες προσαγωγές 122 ατόμων – κυρίως Αφγανικής καταγωγής – οι οποίοι διαδήλωναν ειρηνικά στην Μυτιλήνη και δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις από ένοπλους φασίστες κακοποιούς προτού συλληφθούν από την αστυνομία. Ανησυχούμε ιδιαίτερα ότι η απόφαση του δικαστηρίου της Χίου μπορεί να αποτελέσει πάτημα για το κράτος να συνεχίσει να ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις ανθρώπων που αντιστέκονται στις εχθρικές πολιτικές που υιοθετεί το κράτος εναντίον τους.

Οι 32 κατηγορούμενοι στους οποίες επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 26 μηνών έχουν ασκήσει έφεση κατά της απόφασης. Η ίδια η ποινή είναι παράλογη καθώς υπερβαίνει κατά 19 μηνές τους 7 μήνες που πρότεινε ως ποινή η εισαγγελέας κατά το πέρας της διαδικασίας.

Καθώς η ποινή των 32 υπόκειται σε αναστολή, το θετικό νέο είναι ότι μετά από εννέα μήνες άδικης προφυλάκισης ενώ περίμεναν να εκδικαστεί η υπόθεση, οι 35 θα αφεθούν επιτέλους ελεύθεροι.

Legal Centre Lesvos –  Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το info@legalcentrelesbos.org ή το τηλέφωνο +30 695 507 4724